POLOXAMER

POLOXAMER

POLOXAMER

CAS No. : 106392-12-5

EC No. : 923-642-1

Synonyms:

Oxirane, 2-methyl-, polymer with oxirane, block; Poloxamer; Poloxamer 407; Oxirane, 2-methyl-, polymer with oxirane, block; 106392-12-5; poloxamer 407; Poly(ethylene glycol)-block-poly(propylene glycol)-block-poly(ethylene glycol); Adeka 25R1; Adeka 25R2; Adeka L 61; Adeka Pluronic F 108; alpha-Hydro-omega-hydroxypoly(oxyethylene)(sub a)-poly(oxopropylene)(sub b)-poly(oxyethylene)(sub a) block copolymer; Antarox 17R4; Antarox 25R2; Antarox B 25; Antarox F 108; Antarox F 68; Antarox F 88; Antarox F 88FL; Antarox L 61; Antarox L 72; Antarox P 104; Antarox P 84; Antarox SC 138; Arco Polyol R 2633; Arcol E 351; B 053; BASF-L 101; Block polyethylene-polypropylene glycol; Block polyoxyethylene-polyoxypropylene; Breox BL 19-10; Cirrasol ALN-WS; Crisvon Assistor SD 14; CRL 1005; CRL 1605; CRL 8131; CRL 8142; D 500 (polyglycol); Daltocel F 460; Dehypon KE 3557; Detalan; Empilan P 7068; Emulgen PP 230; Epan 450; Epan 485; Epan 710; Epan 785; Epan U 108; Ethylene glycol-propylene glycol block copolymer; Ethylene oxide-propylene oxide block copolymer dipropylene glycol ether; Ethylene oxide-propylene oxide block copolymer ether with ethylene glycol; Ethylene oxide-propylene oxide block polymer; F 108; F 127; F 77; F 87; F 88; Lutrol F; Methyloxirane polymer with oxirane block; P 103; P 104; P 105; P 12; P 65; P 84; P 85; Pluracare; Pluronic; Pluronic L 61; Poloxamer; Poloxamer 188; Polyoxamer 108; Polyoxypropylene-polyoxyethylene block copolymer; Propylene oxide ethylene oxide block polymer; Slovanik M-640; Tergitol nonionic X

EN

Poloxamers are nonionic triblock copolymers composed of a central hydrophobic chain of polyoxypropylene (poly(propylene oxide)) flanked by two hydrophilic chains of polyoxyethylene (poly(ethylene oxide)). The word poloxamer was coined by the inventor, Irving Schmolka, who received the patent for these materials in 1973.[1] Poloxamers are also known by the trade names Synperonics,[2] Pluronic,[3] and Kolliphor.Because the lengths of the polymer blocks can be customized, many different poloxamers exist that have slightly different properties. For the generic term poloxamer, these copolymers are commonly named with the letter P (for poloxamer) followed by three digits: the first two digits multiplied by 100 give the approximate molecular mass of the polyoxypropylene core, and the last digit multiplied by 10 gives the percentage polyoxyethylene content (e.g. P407 = poloxamer with a polyoxypropylene molecular mass of 4000 g/mo} and a 70% polyoxyethylene content). For the Pluronic and Synperonic tradenames, coding of these copolymers starts with a letter to define its physical form at room temperature (L = liquid, P = paste, F = flake (solid)) followed by two or three digits, The first digit (two digits in a three-digit number) in the numerical designation, multiplied by 300, indicates the approximate molecular weight of the hydrophobe; and the last digit x 10 gives the percentage polyoxyethylene content (e.g., L61 indicates a polyoxypropylene molecular mass of 1800 g/mol and a 10% polyoxyethylene content). In the example given, poloxamer 181 (P181) = Pluronic L61 and Synperonic PE/L 61.An important characteristic of poloxamer solutions is their temperature dependent self-assembling and thermo-gelling behavior. Concentrated aqueous solutions of poloxamers are liquid at low temperature and form a gel at higher temperature in a reversible process. The transitions that occur in these systems depend on the polymer composition (molecular weight and hydrophilic/hydrophobic molar ratio).The phase transitions can also be largely influenced by the use of additives such as salts and alcohols. The interactions with salts are related to their ability to act as water structure makers (salting-out) or water structure breakers (salting-in). Salting-out salts increase the self-hydration of water through hydrogen bonding and reduce the hydration of the copolymers, thus reducing the critical micelle temperature and critical micelle concentration. Salting-in electrolytes reduce the water self-hydration and increase the polymer hydration, therefore increasing the critical micelle temperature and critical micelle concentration. The different salts have been categorized by the Hofmeister series according to their ‘salting-out’ power. Different phase diagrams characterizing all these transitions have been constructed for most poloxamers using a great variety of experimental techniques (e.g. SAXS, Differential scanning calorimetry, viscosity measurements, light scattering).In bioprocess applications, poloxamers are used in cell culture media for their cell cushioning effects because their addition leads to less stressful shear conditions for cells in reactors.In materials science, the poloxamer P123 has recently been used in the synthesis of mesoporous materials, including SBA-15.When mixed with water, concentrated solutions of poloxamers can form hydrogels. These gels can be extruded easily, acting as a carrier for other particles, and used for robocasting.Work led by Kabanov has recently shown that some of these polymers, originally thought to be inert carrier molecules, have a very real effect on biological systems independently of the drug they are transporting. The poloxamers have been shown to incorporate into cellular membranes affecting the microviscosity of the membranes. The polymers seem to have the greatest effect when absorbed by the cell as an unimer rather than as a micelle.Poloxamers have been shown to preferentially target cancer cells, due to differences in the membrane of these cells when compared to noncancer cells. Poloxamers have also been shown to inhibit MDR proteins and other drug efflux transporters on the surface of cancer cells; the MDR proteins are responsible for the efflux of drugs from the cells and hence increase the susceptibility of cancer cells to chemotherapeutic agents such as doxorubicin.The poloxamers have also been shown to enhance proto-apoptotic signaling, decrease anti-apoptoic defense in MDR cells, inhibit the glutathione/glutathione S-transferase detoxification system, induce the release of cytochrome C, increase reactive oxygen species in the cytoplasm, and abolish drug sequestering within cytoplasmic vesicles.Certain poloxamers such as P85 have been shown not only to be able to transport target genes to target cells, but also to increase gene expression. Certain poloxamers, such as P85 and L61, have also been shown to stimulate transcription of NF kappaB genes, although the mechanism by which this is achieved is currently unknown, bar that P85 has been shown to induce phosphorylation of the inhibitory kappa.Wang et al. reported that aqueous solutions of poloxamer 188 (Pluronic® F-68) and poloxamer 407 (Pluronic® F-127) sonicated in the presence or absence of multi-walled carbon nanotubes (MWNTs) can became highly toxic to cultured cells. Moreover, toxicity correlated with the sonolytic degradation of the polymers.Poloxamer 407 is a hydrophilic non-ionic surfactant of the more general class of copolymers known as poloxamers. Poloxamer 407 is a triblock copolymer consisting of a central hydrophobic block of polypropylene glycol flanked by two hydrophilic blocks of polyethylene glycol (PEG). The approximate lengths of the two PEG blocks is 101 repeat units, while the approximate length of the propylene glycol block is 56 repeat units.[1] This particular compound is also known by the BASF trade name Pluronic F-127 or by the Croda trade name Synperonic PE/F 127.Most of the common uses of poloxamer 407 are related to its surfactant properties. For example, it is widely used in cosmetics for dissolving oily ingredients in water. It can also be found in multi-purpose contact lens cleaning solutions, where its purpose there is to help remove lipid films from the lens. It can also be found in some mouthwashes. There is a research ongoing for using poloxamer 407 for aligning severed blood vessels before gluing them surgically.Poloxamer 407 is used in bioprinting applications due to its unique phase-change properties.[3] In a 30% solution by weight, poloxamer 407 forms a gel solid at room temperature but liquifies when chilled to 4 °C (39 °F). This allows poloxamer 407 to serve as a removable support material, particularly for creating hollow channels or cavities inside hydrogels.[4][5] In this role, it is often referred to as a “sacrificial ink” or a “fugitive ink”.They gave a high dose (1 gram per kilogram of body weight) of poloxamer 407 to mice, which blocked 80% of the pores in liver cells that absorb lipoproteins, leading to a 10-fold increase in plasma lipid levels.Wang et al.[8] reported that aqueous solutions of poloxamer 188 and poloxamer 407 sonicated in the presence or absence of multi-walled carbon nanotubes (MWNTs) can become highly toxic to cultured cells. The toxicity correlated with the sonolytic degradation of the polymers.Poloxamers are nonionic triblock copolymers composed of a central hydrophobic chain of polyoxypropylene flanked by two hydrophilic chains of polyoxyethylene. The word ‘poloxamer’ was coined by the inventor, Irving Schmolka, who received the patent for these materials in 1973. Poloxamers are also known by their trade name Pluronics” (see Relevent Websites).Concentrated poloxamer solutions in water undergo thermoreversible sol–gel transition by the micellar mechanism.115 Thermosensitive sol–gels of the commercial poloxamer 407 (Pluronic® F127) have been suggested for use in short-term treatments such as pain management, infection treatment, fertility control, and in topical drug delivery.Poloxamers are another type of thermo–sensitive hydrogels with an ABA–type triblock structure (Fig. 4.4) (Kabanov et al., 2002). Poloxamer 407 (Pluronic® F127, PEO99–PPO67–PEO99) is widely employed for drug delivery because it is reported to be non–toxic and can form gels at 25°C at a concentration of 20 wt%.Like PNIPAAm polymers, much effort has been made to synthesize chemically crosslinkable poloxamers to equip them with enhanced mechanical properties.Solutions of poloxamer 407 (∼25%) are viscous liquids below 25 °C; at body temperature they form a semisolid gel. Weak mechanic strength, relatively high solubility in body fluids, and nonbiodegradability are the main hurdles for the use of poloxamer 407 in cell delivery systems. Introduction of the carbonate linkage between poloxamer ‘blocks’ and linking of poloxamers into structures of a higher molecular mass118 were attempted to overcome these disadvantages. However, only more sophisticated synthetic procedures offering graft copolymers hold promise for the application as injectable cell carriers.While the physically crosslinked gels display a compressive modulus of 142.5 ± 29.7 KPa, radically crosslinked gels using the methacrylated poloxamer and ammonium persulfate (APS) as a thermal initiator are three times stiffer, displaying a compressive modulus of 415 ± 45.7 KPa.Lysozyme has been utilized as a model protein to test the protein release profile of the diacrylated poloxamer hydrogels with higher mechanical properties. These poloxamers instantaneously formed a semi–solidified physical gel when the temperature was increased above the LCST. Then these poloxamers underwent photocrosslinking initiated by pre–mixed (4–Benzoylbenzyl)trimethylammonium chloride with UV exposure. Poloxamer is an amphiphilic block copolymer, consisting of poly(ethylene oxide)-poly(propylene oxide)-poly(ethyelene oxide) triblock copolymer (PEO-PPO-PEO) as shown in Figure 32.It is more commonly called Pluronic® (BASF). Since the middle block is hydrophobic and the two end blocks are hydrophilic, the poloxamer behaves as polymer surfactant. It is used as nonionic polymer surfactant. They can function as antifoaming agents, wetting agents, dispersants, thickeners, and emulsifiers.Poloxamers are triblock copolymers of poly(ethylene oxide) (PEO) and poly(propylene oxide) (PPO) available in different molecular weights and PPO/PEO ratios.Another important property of Poloxamers is their thermogelling behaviour: in fact, water dispersions of some of these polymers are generally in the liquid phase at low temperatures but become a strong gel at increased temperatures. It is for this reason that the Poloxamer 407 phase transitions and the effect of hydroxypropyl β-cyclodextrin (HP β–CD) on them were studied using acoustic spectroscopy with purpose of verifying the relevance of this method in the pharmaceutical field (Figure 10.22).These works introduced here are just a small fraction of a large number of studies on poloxamers. One of the reasons why poloxamers have been investigated by SANS is its variety of phase behavior, applications, particularly to bioengineering field. Since there are many variations in poloxamer with different numbers of x, y, and z in spite of its simple structure (Figure 32), there still remain a large number of studies on poloxamer with SANS.As the first step, the hydrodynamic diameter of the micelles of Poloxamer 407 in the concentration range of 3–25% (w/v) was investigated by measuring the attenuation and propagation velocity of ultrasound at different temperatures.Then the effect of the addition of HP β-CD on the Poloxamer 407 water systems was monitored by adding different amounts [5–20% (w/v)] of HP β–CD, which is widely used in oral and parenteral pharmaceutical dosage forms since it increases the stability and solubility or poorly water-soluble drugs through the formation of inclusion complexes. Previous studies had demonstrated that the addition of different glycols and polyalcohols, as well as the addition of HP β–CD, influenced both the gelation and micellization temperature of Poloxamer 407, outlining a shift of this parameter towards higher values. In this case, acoustic spectroscopy allowed a better characterization of the microstructure and behaviour of these systems at increasing temperatures.The positive thermoresponsive materials turn to gel above the upper critical solution temperature (USCT), which depends on the polymer structure, such as poloxamer, hydroxypropylcellulose, or methylcellulose.The value of modulus G′ for Poloxamer 407 (Figure 10.23) decreases during micellization until it reaches a plateau. This trend is more evident in concentrated systems, but is practically not detectable for the dilute ones. For the 17.5% and 20% samples, it is also possible to identify a slight inflexion after the plateau, which may be identified with the sol/gel transition since the corresponding values of the temperature are in agreement with those determined rheologically and by thermal analysis.The poloxamers, also known by the trademark Pluronic, Synperonic and Tetronic, were initially introduced between 1950 and have presented several pharmaceutical applications, as well as, excellent compatibility with other compounds (Fig. 12.7).Studies showed some of the poloxamer’s characteristics, especially thermoresponsiveness, high capacity to solubilize drugs, good drug release characteristics, and absence of toxicity in mucosal membranes, and thus widely recognized in the pharmaceutical area as a safe material.Poloxamers are nonionic compounds that contains a large group of copolymers surfactants formed by chains of ethylene oxide block (EO) and propylene oxide.The poloxamer 407 or Pluronic F127 has particularly interest because of the thermoreversible properties, and can be useful in the optimization of drug delivery systems, and employed in many formulations like intravenous preparations, topical, ophthalmic, nasal, vaginal, and rectal, with no irritation or skin sensitivity.Poloxamer 407 aqueous solutions have the property of being a thermoresponsive system, which leads to a sol–gel transition due to temperature increase.The advantages of poloxamers in liquid pharmaceutical forms are especially because that they allow a comfortable release at the action site, gelling at the site and may have modified release.Aqueous solutions of Poloxamer or Pluronic undergo sol-to-gel transition as the temperature increases (Fig. 13.4). However, the implanted gel of Poloxamer is quickly eroded and does not persist for more than a few days at most. To improve the system, end-group modified Poloxamers, and multiblock co-polymers consisting of Poloxamer and biodegradable polymers have been developed. In addition, random multiblock copolymers consisting of PEG, PPG, and a biodegradable polymer were reported.Even though modification of the hydroxyl end groups of Poloxamer by oligolactides (LA6) and oligocaprolactones (CL6) increases hydrophobicity of the polymer, the sol-to-gel transition temperature and critical gel concentration increased, compared with the unmodified Poloxamer.Poloxamer aqueous solution is driven by the unimer-to-micelle transition, followed by packing of the micelles. The oligolactide and oligocaprolactone partition into the PPG micelle core and disturb the integrity and density of the original micelles of the unmodified Poloxamer.Poloxamer. Thus, the micelle packing mechanism for the sol-to-gel transition is interfered with. Poloxamer (F127) was modified by oligolactide (LA8 or LA18), and was then reacted with succinic anhydrides to prepare a carboxylic acid end-capped Poloxamer. The polymer showed sol-gel transition in a pH/temperature dependent manner. The ionization of carboxylic acid and the decrease in solubility of PEG at high pH were suggested to explain the phase behavior.34,35 L-dihydroxyphenyalanine end-capped Poloxamer (F127) showed an increase in bioadhesion between the polymer and bovine mucin, an increase in the sol-to-gel transition temperature.Multiblock copolymers were prepared to improve gel properties such as gel duration and biodegradation. Poloxamers (F127) were coupled by hexa-methylene diisocyanate to prepare multiblock Poloxamer.37 The drug release rate from the multiblock Poloxamer hydrogel was slower than from the unmodified Poloxamer hydrogel. PEG/PPG alternating multiblock copolymers showing thermogelling were reported.Poloxamer was coupled by terephthalic anhydride to introduce the biodegradability as well as pH sensitivity.35 Poloxamer was also coupled by disulfide to show glutathione sensitive degradation and drug release.44 In addition, Poloxamer was end capped by l-oligolactide or d-oligolactide, then coupled to prepare the multiblock Poloxamer containing PLA. By mixing the l-isomer and d-isomer containing multiblock Poloxamer, a stereocomplex showing thermal gelation was prepared.Pluronics, also known as poloxamers, are a class of synthetic block copolymers which consist of hydrophilic poly(ethylene oxide) (PEO) and hydrophobic poly(propylene oxide) (PPO), arranged in an A-B-A triblock structure, thus giving PEO-PPO-PEO.Poloxamer 407 in conjuction with HPMC has been used for rectal delivery of quinine in children.Use of poloxamer 188 as a membrane sealant on in vitro studies of cardiac myocytes showed signs of possible prevention of cardiomyopathy and heart failure in muscular dystrophy.A combination of poloxamer 407, poloxamer 188 and carbopol was utilized as an ophthalmic delivery system for puerarin, thus providing an alternative for longer-lasting drug availability to the precorneal area.Poloxamer 407 has also shown prolonged duration of the painkiller, lidocaine, at the injection site as well as sustained drug release and increased therapeutic efficacy.In the absence of interfering compounds, polymers of the poloxamer type can sometimes be determined by reversed-phase HPLC with methanol, but the most common separation technique is SEC.There are many commercialized copolymers, such as Pluronics, Poloxamers, and Tetronics, which are comprised of PEO–PPO sequences. Poloxamers, nonionic polymers polyoxyethylene–polyoxypropylene–polyoxyethylene (PEOn–PPOn–PEOn), are commonly used in pharmaceutical application in drug delivery.

TR

Poloxamer, iki hidrofilik polioksietilen zinciri (poli (etilen oksit)) ile çevrili merkezi bir hidrofobik polioksipropilen (poli (propilen oksit)) zincirinden oluan noniyonik triblok kopolimerlerdir. Poloxamer kelimesi, 1973 ylnda bu malzemeler için patent alan mucit Irving Schmolka tarafndan icat edildi. [1] Poloxamer ayrca Synperonics, [2] Pluronic, [3] ve Kolliphor ticari isimleriyle bilinir. Polimer bloklarn uzunluklar özelletirilebildiinden, biraz farkl özelliklere sahip birçok farkl Poloxamer mevcuttur. Genel terim Poloxamer için, bu kopolimerler genellikle P harfi (Poloxamer için) ve ardndan üç rakam ile adlandrlr: 100 ile çarplan ilk iki rakam polioksipropilen çekirdein yaklak moleküler kütlesini verir ve 10 ile çarplan son rakam, yüzde polioksietilen içerii (örnein, P407 = 4000 g / mo’luk bir polioksipropilen moleküler kütlesi ve% 70 polioksietilen içerii olan Poloxamer). Pluronic ve Synperonic ticari adlar için, bu kopolimerlerin kodlanmas, oda scaklnda fiziksel formunu tanmlayan bir harfle balar (L = sv, P = macun, F = pul (kat)) ve ardndan iki veya üç rakam, lk rakam ( üç basamakl bir saydaki iki basamak), 300 ile çarplan saysal atamada hidrofobun yaklak moleküler arln gösterir; ve son rakam x 10, polioksietilen içerii yüzdesini verir (örnein, L61, 1800 g / mol’lük bir polioksipropilen moleküler kütlesini ve% 10’luk bir polioksietilen içeriini belirtir). Verilen örnekte, Poloxamer 181 (P181) = Pluronic L61 ve Synperonic PE / L 61. Poloxamer solüsyonlarnn önemli bir özellii, scakla bal kendi kendine birleme ve syla jelleme davranlardr. Poloxamerin konsantre sulu çözeltileri, düük scaklkta svdr ve tersine çevrilebilir bir ilemde daha yüksek scaklkta bir jel oluturur. Bu sistemlerde meydana gelen geçiler, polimer bileimine (moleküler arlk ve hidrofilik / hidrofobik molar oran) baldr. Faz geçileri ayrca, tuzlar ve alkoller gibi katk maddelerinin kullanmndan da büyük ölçüde etkilenebilir. Tuzlarla etkileimler, su yaps yapclar (tuzlama) veya su yaps krclar (tuzlama) olarak hareket etme yetenekleriyle ilgilidir. Tuzsuz tuzlar, hidrojen ba yoluyla suyun kendi kendine hidrasyonunu arttrr ve kopolimerlerin hidrasyonunu azaltr, böylece kritik misel scakln ve kritik misel konsantrasyonunu azaltr. Tuzlama elektrolitleri suyun kendi kendine hidrasyonunu azaltr ve polimer hidrasyonunu artrr, bu nedenle kritik misel scakln ve kritik misel konsantrasyonunu artrr. Farkl tuzlar, Hofmeister serisi tarafndan ‘tuzlama’ güçlerine göre snflandrlmtr. Tüm bu geçileri karakterize eden farkl faz diyagramlar, çok çeitli deneysel teknikler (örnein SAXS, Diferansiyel tarama kalorimetrisi, viskozite ölçümleri, k saçlm) kullanlarak çou Poloxamer için oluturulmutur. etkileri, çünkü bunlarn eklenmesi reaktörlerdeki hücreler için daha az stresli kesme koullarna yol açar.Malzeme biliminde, Poloxamer P123, SBA-15 dahil olmak üzere, mezogözenekli malzemelerin sentezinde son zamanlarda kullanlmtr. . Bu jeller kolaylkla ekstrüde edilebilir, dier partiküller için bir tayc görevi görür ve robocasting için kullanlabilir.Kabanov liderliindeki çalma, son zamanlarda, balangçta inert tayc moleküller olduu düünülen bu polimerlerin bazlarnn, bamsz olarak biyolojik sistemler üzerinde çok gerçek bir etkiye sahip olduunu göstermitir. tadklar ilacn. Poloxamerin, zarlarn mikro viskozitesini etkileyen hücresel zarlara dahil olduklar gösterilmitir. Polimerler, hücre tarafndan bir miselden ziyade bir unimer olarak absorbe edildiinde en büyük etkiye sahip gibi görünmektedir. Poloxamerin, kanser olmayan hücrelere kyasla bu hücrelerin zarlarndaki farkllklar nedeniyle kanser hücrelerini tercihli olarak hedefledikleri gösterilmitir. Poloxamerin ayrca MDR proteinlerini ve kanser hücrelerinin yüzeyindeki dier ilaç da ak tayclarn inhibe ettii gösterilmitir; MDR proteinleri ilaçlarn hücrelerden dar akndan sorumludur ve bu nedenle kanser hücrelerinin doksorubisin gibi kemoterapötik ajanlara duyarlln arttrr.Poloxamerin ayrca proto-apoptotik sinyali arttrd, MDR hücrelerinde anti-apoptoik savunmay azaltt gösterilmitir. glutatyon / glutatyon S-transferaz detoksifikasyon sistemini inhibe eder, sitokrom C salnmn indükler, sitoplazmada reaktif oksijen türlerini arttrr ve sitoplazmik veziküller içinde ilaç sekestrasyonunu ortadan kaldrr. P85 gibi baz Poloxamerin yalnzca hedefi nakledebildii gösterilmemitir hücreleri hedeflemek için genler, ayn zamanda gen ekspresyonunu artrmak için. P85 ve L61 gibi baz Poloxamerin de NF kappaB genlerinin transkripsiyonunu uyard gösterilmitir.Bunun elde edildii u anda bilinmemektedir, ancak P85’in inhibe edici kappann fosforilasyonunu indükledii gösterilmitir. Wang ve ark. çok duvarl karbon nanotüplerin (MWNT’ler) varlnda veya yokluunda sonike edilen sulu Poloxamer 188 (Pluronic® F-68) ve Poloxamer 407 (Pluronic® F-127) solüsyonlarnn kültürlenmi hücreler için oldukça toksik olabileceini bildirdi. Ayrca toksisite, polimerlerin sonolitik bozunmas ile ilikilidir. Poloxamer 407, Poloxamer olarak bilinen daha genel kopolimer snfnn hidrofilik iyonik olmayan bir yüzey aktif maddesidir. Poloxamer 407, iki hidrofilik polietilen glikol (PEG) blou ile çevrili merkezi bir hidrofobik polipropilen glikol bloundan oluan bir triblok kopolimerdir. ki PEG blounun yaklak uzunluklar 101 tekrar birimi iken, propilen glikol blounun yaklak uzunluu 56 tekrar birimidir. [1] Bu özel bileik, BASF ticari ad Pluronic F-127 veya Croda ticari ad Synperonic PE / F 127 ile de bilinir. Poloxamer 407’nin yaygn kullanmlarnn çou, yüzey aktif madde özellikleriyle ilgilidir. Örnein, yal bileenleri suda çözmek için kozmetikte yaygn olarak kullanlmaktadr. Ayn zamanda, amacnn lensten lipit filmlerinin çkarlmasna yardmc olmak olduu çok amaçl kontakt lens temizleme solüsyonlarnda da bulunabilir. Baz gargaralarda da bulunabilir. Kesilen kan damarlarn cerrahi olarak yaptrmadan önce hizalamak için Poloxamer 407’nin kullanlmas için devam eden bir aratrma vardr. Poloxamer 407, benzersiz faz deitirme özellikleri nedeniyle biyo-bask uygulamalarnda kullanlmaktadr. [3] Arlkça% 30’luk bir çözelti içinde, Poloxamer 407, oda scaklnda kat bir jel oluturur, ancak 4 ° C’ye (39 ° F) soutulduunda svlar. Bu, Poloxamer 407’nin, özellikle hidrojellerin içinde içi bo kanallar veya boluklar oluturmak için çkarlabilir bir destek malzemesi görevi görmesine izin verir. [4] [5] Bu rolde, genellikle “kurban mürekkep” veya “kaçak mürekkep” olarak adlandrlr. Farelere yüksek dozda (vücut arlnn kilogram bana 1 gram) Poloxamer 407 verdiler, bu da gözeneklerin% 80’ini bloke etti. Lipoproteinleri emen karacier hücreleri, plazma lipid düzeylerinde 10 kat arta yol açar. Wang ve ark. [8] çok duvarl karbon nanotüplerin (MWNT’ler) varlnda veya yokluunda sonike edilen sulu Poloxamer 188 ve Poloxamer 407 solüsyonlarnn kültürlenmi hücreler için oldukça toksik olabileceini bildirdi. Toksisite, polimerlerin sonolitik bozunmasyla ilikilidir. Poloxamer, iki hidrofilik polioksietilen zinciri ile çevrili merkezi bir hidrofobik polioksipropilen zincirinden oluan noniyonik üç bloklu kopolimerlerdir. ‘Poloxamer’ kelimesi, bu malzemelerin patentini 1973 ylnda alan mucit Irving Schmolka tarafndan icat edildi. Poloxamer ayn zamanda Pluronics ticari adlaryla da bilinirler ”(bkz. lgili Web Siteleri). Sudaki konsantre Poloxamer çözeltileri syla geri döndürülebilir sol-jelden geçer. misel mekanizmas ile geçi. 115 Ticari Poloxamer 407’nin (Pluronic® F127) sya duyarl sol-jellerinin ar yönetimi, enfeksiyon tedavisi, dourganlk kontrolü ve topikal ilaç verme gibi ksa süreli tedavilerde kullanlmas önerilmitir. ABA tipi triblok yapya sahip baka bir tür sya duyarl hidrojel (ekil 4.4) (Kabanov ve dierleri, 2002). Poloxamer 407 (Pluronic® F127, PEO99 – PPO67 – PEO99), toksik olmad bildirildiinden ve 25 ° C’de arlkça% 20’lik bir konsantrasyonda jeller oluturabildiinden ilaç datm için yaygn olarak kullanlmaktadr. PNIPAAm polimerleri gibi, çok çaba gelimi mekanik özelliklerle donatmak için kimyasal olarak çapraz balanabilir Poloxameri sentezlemek için yaplmtr. Poloxamer 407’nin (∼% 25) solüsyonlar 25 ° C’nin altndaki viskoz svlardr; vücut scaklnda yar kat bir jel olutururlar. Zayf mekanik mukavemet, vücut svlarnda nispeten yüksek çözünürlük ve biyolojik olarak parçalanmama, Poloxamer 407’nin hücre iletim sistemlerinde kullanmnn önündeki ana engellerdir. Poloxamer “bloklar” arasndaki karbonat balantsnn eklenmesi ve Poloxamerin daha yüksek moleküler kütleli yaplara balanmas118, bu dezavantajlarn üstesinden gelmek için denendi. Bununla birlikte, a kopolimerleri sunan daha sofistike sentetik prosedürler, enjekte edilebilir hücre tayclar olarak uygulama için umut vaat etmektedir. Fiziksel olarak çapraz balanm jeller, 142.5 ± 29.7 KPa’lk bir sktrma modülü sergilerken, metakrilatlanm Poloxamer ve amonyum persülfat (APS) kullanan radikal çapraz bal jeller termal balatc üç kat daha serttir ve 415 ± 45,7 KPa’lk bir sktrma modülü sergiler. Lizozim, daha yüksek mekanik özelliklere sahip diakrilatl Poloxamer hidrojellerin protein salm profilini test etmek için bir model protein olarak kullanlmtr. Bu Poloxamer, scaklk LCST’nin üzerine çkarldnda annda yar katlam fiziksel bir jel oluturdu. Daha sonra bu Poloxamer, UV’ye maruz kalma ile önceden kartrlm (4-Benzoilbenzil) trimetilamonyum klorür ile balatlan foto çapraz balanmaya tabi tutuldu. Poloxamer, poli (etilen oksit) -poli (propilen oksit) -poli (etiyelen oksit) triblok kopolimerden (PEO-PPO-PEO) oluan amfifilik bir blok kopolimerdir.ekil 32’de gösterildii gibi, daha yaygn olarak Pluronic® (BASF) olarak adlandrlr. Orta blok hidrofobik olduundan ve iki uç blok hidrofilik olduundan, Poloxamer, polimer yüzey aktif madde olarak davranr. Noniyonik polimer yüzey aktif madde olarak kullanlr. Köpük önleyici maddeler, slatc maddeler, datclar, koyulatrclar ve emülgatörler olarak ilev görebilirler. Poloxamer, farkl moleküler arlklarda ve PPO / PEO oranlarnda bulunan poli (etilen oksit) (PEO) ve poli (propilen oksit) (PPO) ‘nun triblok kopolimerleridir. Poloxamerin bir dier önemli özellii, termojelleme davranlardr: aslnda, bu polimerlerin bazlarnn su dispersiyonlar genellikle düük scaklklarda sv fazdadr, ancak artan scaklklarda güçlü bir jel haline gelir. Bu nedenle, Poloxamer 407 faz geçileri ve hidroksipropil β-siklodekstrinin (HP β – CD) bunlar üzerindeki etkisi, bu yöntemin farmasötik alanda uygunluunu dorulamak amacyla akustik spektroskopi kullanlarak incelenmitir (ekil 10.22). Burada tantlan bu çalmalar, Poloxamer üzerine yaplan çok sayda çalmann sadece küçük bir ksmdr. Poloxamerin SANS tarafndan aratrlmasnn nedenlerinden biri, çeitli faz davranlardr, özellikle biyomühendislik alanndaki uygulamalar. Poloxamerde, basit yapsna ramen farkl saylarda x, y ve z ile birçok varyasyon olduundan (ekil 32), SANS ile Poloxamer üzerine hala çok sayda çalma bulunmaktadr. lk adm olarak, hidrodinamik çap % 3–25 (w / v) konsantrasyon aralndaki Poloxamer 407 miselleri, ultrasonun farkl scaklklarda zayflama ve yaylma hz ölçülerek incelenmitir. ardndan HP β-CD ilavesinin Poloxamer 407 suyu üzerindeki etkisi sistemler, stabiliteyi ve çözünürlüü artrd için veya suda çözünürlüü zayf olan ilaçlar yoluyla oral ve parenteral farmasötik dozaj formlarnda yaygn olarak kullanlan HP β – CD’nin farkl miktarlarda [% 5–20 (w / v)] eklenerek izlendi. dahil etme komplekslerinin oluumu. Önceki çalmalar, farkl glikol ve polialkollerin ilavesinin yan sra HP β – CD ilavesinin, Poloxamer 407’nin hem jelleme hem de miselleme scakln etkilediini ve bu parametrenin daha yüksek deerlere doru kaymasn özetlediini göstermitir. Bu durumda, akustik spektroskopi, bu sistemlerin mikroyapsnn ve artan scaklklarda davrannn daha iyi bir karakterizasyonuna izin verdi.Pozitif termoreponsif malzemeler, Poloxamer gibi polimer yapsna bal olan üst kritik çözelti scaklnn (USCT) üzerinde jelleir. hidroksipropilselüloz veya metilselüloz. Poloxamer 407 (ekil 10.23) için modül G ′ deeri, bir platoya ulancaya kadar miselleme srasnda azalr. Bu eilim, konsantre sistemlerde daha belirgindir, ancak seyreltik olanlar için pratik olarak tespit edilemez. % 17,5 ve% 20 numuneler için, scakln karlk gelen deerleri reolojik olarak ve termal analizle belirlenenlerle uyumlu olduundan, sol / jel geçiiyle tanmlanabilen platodan sonra hafif bir bükülme tespit etmek de mümkündür. Pluronic, Synperonic ve Tetronic ticari markalar tarafndan da bilinen Poloxamer, ilk olarak 1950’de piyasaya sürüldü ve çeitli farmasötik uygulamalarn yan sra dier bileiklerle mükemmel uyumlulua sahipti (ekil 12.7). Çalmalar, Poloxamer’in baz özelliklerini gösterdi, özellikle sya duyarllk, ilaçlar çözündürmek için yüksek kapasite, iyi ilaç salm özellikleri ve mukozal membranlarda toksisite olmamas ve bu nedenle farmasötik alanda güvenli bir malzeme olarak yaygn ekilde tannmaktadr. Poloxamer, zincirler tarafndan oluturulan büyük bir kopolimer yüzey aktif madde grubunu içeren iyonik olmayan bileiklerdir. Poloxamer 407 veya Pluronic F127, etilen oksit blou (EO) ve propilen oksit Isyla tersine çevrilebilir özelliklerinden dolay çok ilgi çekicidir ve ilaç verme sistemlerinin optimizasyonunda yararl olabilir ve intravenöz preparatlar, topikal, oftalmik, nazal, vajinal ve rektal gibi birçok formülasyonda tahri veya cilt hassasiyeti olmadan kullanlabilir. Poloxamer 407 sulu çözeltiler, sya duyarl bir sistem olma özelliine sahiptir, bu da scaklk artna bal olarak bir sol-jel geçiine yol açar.Poloxamerin sv farmasötik formlardaki avantajlar, özellikle hareket yerinde rahat bir salnma, sahada jellemeye ve Poloxamer veya Pluronic’in sulu çözeltileri, scaklk arttkça sol-jel geçiine urar (ek. 13.4). Bununla birlikte, Poloxamer’in implante edilen jeli hzla anr ve en fazla birkaç günden fazla dayanmaz. Sistemi iyiletirmek için, son grup modifiye Poloxamer ve Poloxamer ve biyolojik olarak parçalanabilen polimerlerden oluan çok bloklu ko-polimerler gelitirilmitir. Ek olarak, PEG, PPG ve biyolojik olarak parçalanabilir bir polimerden oluan rastgele çok bloklu kopolimerler rapor edildi.oligolaktidler (LA6) ve oligokaprolaktonlar (CL6) tarafndan Poloxamer uç gruplar, deitirilmemi Poloxamer ile karlatrldnda polimerin hidrofobikliini, sol-jele geçi scakln ve kritik jel konsantrasyonunu arttrr. Poloxamer sulu çözeltisi, unimer ile -misel geçii, ardndan misellerin paketlenmesi. Oligolaktit ve oligokaprolakton PPG misel çekirdeine bölünür ve deitirilmemi Poloxamer.Poloxamer orijinal misellerinin bütünlüünü ve younluunu bozar. Bu nedenle, sol-jele geçi için misel paketleme mekanizmasna müdahale edilir. Poloxamer (F127), oligolaktit (LA8 veya LA18) ile modifiye edildi ve daha sonra bir karboksilik asit uç balkl Poloxamer hazrlamak için süksinik anhidritlerle reaksiyona sokuldu. Polimer, pH / scakla bal bir ekilde sol-jel geçii gösterdi. Karboksilik asidin iyonlamas ve yüksek pH’ta PEG çözünürlüünün azalmas, faz davrann açklamak için önerildi.34,35 L-dihidroksifenalanin uç balkl Poloxamer (F127), polimer ve sr müsini arasndaki biyo-yapmada bir art gösterdi. Sol-jele geçi scaklnda. Jel süresi ve biyolojik bozunma gibi jel özelliklerini gelitirmek için çok bloklu kopolimerler hazrland. Poloxamer (F127), çok bloklu Poloxamer hazrlamak için heksa-metilen diizosiyanat ile birletirildi.37 Çok bloklu Poloxamer hidrojelden ilaç salm hz, modifiye edilmemi Poloxamer hidrojelden daha yavat. Termojelleme gösteren PEG / PPG dönüümlü çok bloklu kopolimerler rapor edilmitir. Poloxamer, biyolojik olarak parçalanabilirlii ve pH duyarlln tantmak için tereftalik anhidrit ile birletirilmitir.35 Poloxamer ayrca glutatyona duyarl bozunma ve ilaç salmn göstermek için disülfür ile birletirilmitir.44 Ek olarak, Poloxamer sona ermitir. l-oligolaktit veya d-oligolaktit ile kapatlr, daha sonra PLA içeren çok bloklu Poloxamer hazrlamak için birletirilir. L-izomer ve d-izomer içeren multiblok Poloxamer kartrlarak, termal jellemeyi gösteren bir stereo kompleks hazrland.Pluronikler, hidrofilik poli (etilen oksit) (PEO) ve hidrofobikten oluan bir sentetik blok kopolimerler snfdr. Poli (propilen oksit) (PPO), ABA triblok yapsnda düzenlenmitir, böylece PEO-PPO-PEO verir. HPMC ile birlikte Poloxamer 407, çocuklarda rektal kinin iletimi için kullanlmtr Poloxamer 188’in membran dolgu macunu olarak kullanm Kalp miyositlerinin in vitro çalmalar, kas distrofisinde kardiyomiyopati ve kalp yetmezliinin olas önlenmesine ilikin iaretler gösterdi. puerarin için oftalmik bir datm sistemi olarak bir Poloxamer 407, Poloxamer 188 ve karbopol kombinasyonu kullanld, böylece daha uzun süreli ilaç bulunabilirlii için bir alternatif saland Poloxamer 407 ayrca enjeksiyon bölgesinde ar kesicinin, lidokainin uzam süresinin yan sra sürekli ilaç salnmn da göstermitir ve Etkileen bileiklerin yokluunda, Poloxamer tipi polimerler bazen metanol ile ters fazl HPLC ile belirlenebilir, ancak en yaygn ayrma teknii SEC’dir. Pluronics, Poloxamers ve Tetronics gibi birçok ticari kopolimer bulunmaktadr. PEO – PPO dizilerinden oluan. Poloxamer, noniyonik polimerler polioksietilen-polioksipropilen-polioksietilen (PEOn-PPOn-PEOn), ilaç datmnda farmasötik uygulamada yaygn olarak kullanlmaktadr.